Το Grand Central Terminal είναι ο πιο πολυσύχναστος σιδηροδρομικός σταθμός στη χώρα - είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα του κόσμου και ένας από τους πιο πολυσύχναστους κόμβους για τους μετακινούμενους και τους ταξιδιώτες. Το Grand Central Terminal καλύπτει 48 στρέμματα και έχει περισσότερες πλατφόρμες από οποιοδήποτε άλλο σιδηροδρομικό σταθμό στον κόσμο. Είναι ταυτόχρονα πύλη για ταξίδια και προορισμός στον εαυτό της - στέγαση έργων τέχνης, μπαρ και εστιατόρια. Το Grand Central Terminal είναι ένα εικονίδιο στη Νέα Υόρκη, ένα ουσιαστικό κομμάτι της καθημερινής ζωής των New Yorkers και ένας προορισμός για ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο.
Η ιστορία του Grand Central Terminal είναι μεγάλη, αλλά ξεκίνησε γύρω στο 1800 όταν εμφανίστηκαν στην κοινωνία οι σιδηροδρομικές μετακινήσεις. Οι σιδηροδρομικές μεταφορές εμπορευμάτων και επιβατών ήταν ένα τεράστιο μέρος της ανάπτυξης της πόλης, και στη δεκαετία του 1830 κατασκευάστηκε η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή της Νέας Υόρκης. Δημιουργήθηκαν περισσότεροι σιδηρόδρομοι και, καθώς τα πράγματα επεκτάθηκαν, ήταν σαφές ότι χρειάστηκε ένας κόμβος για όλα τα σιδηρόδροχα. Το Midtown ήταν η λογική επιλογή, οπότε το 1871 άνοιξε το Grand Central Depot. Μετά από μια ανακαίνιση το 1901, το όνομα μετονομάστηκε σε Grand Central Terminal.
Με πολλούς τρόπους, το Grand Central Terminal ήταν σύμβολο πλούτου και εξουσίας, οπότε το σχέδιό του είναι τολμηρό. Μέχρι το 1900, η δομή του Terminal αγωνίστηκε να συμβαδίσει με την αυξανόμενη κυκλοφορία. τα ηλεκτρικά τρένα έγιναν πιο εμφανή σε σχέση με τους ατμομηχανές και ήταν σαφές ότι χρειάστηκε αλλαγή. Το 1903 διοργανώθηκε ένας διαγωνισμός σχεδίου για έναν νέο αρχιτέκτονα και η εταιρεία Reed & Stem κέρδισε. Και παρόλο που ο Reed & Stem είχε πολλά νέα σχέδια, υπήρχαν ανησυχίες ότι αυτά τα σχέδια δεν θα έδιναν το μεγαλείο και την κομψότητα, έτσι προσλήφθηκε μια άλλη εταιρεία, η Warren & Wetmore, και πρότεινε μια μεγάλη πρόσοψη με γιγαντιαίες καμάρες.
Grand Central Station 1902 © Άγνωστη / WikiCommons
Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Εισήχθη ένας παριζιάνικος καλλιτέχνης, προσθέτοντας χάλκινα και πέτρινα γλυπτά, μάρμαρο στο πάτωμα και στους τοίχους και γλυπτά του Ερμήκου και του Ερμή, που κοσμούσαν την πρόσοψη του 42ου οδού. Επιπλέον, υπήρχαν παροχές όπως η αίθουσα γυαλίσματος παπουτσιών, η αίθουσα αναμονής για τις γυναίκες με βελανιδιές και το κατάστημα με κουρείο και από την αρχή ορίστηκε ως «χώρος φιλικός προς τον τουρισμό» όπου οι ταξιδιώτες μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και να λάβουν εξαιρετική υπηρεσία.
Και καθώς το ταξίδι με το τρένο μεγάλωσε, το Grand Central Terminal αναπτύχθηκε μαζί με αυτό. Περισσότεροι δρόμοι χτίστηκαν βαθύτερα υπόγειο, και ένας ηλεκτρικός υποσταθμός χτίστηκε στην 50ή οδό για να τροφοδοτήσει όλο το τερματικό σταθμό. Το τεράστιο ποσό των διαδρομών απαιτούσε το μεγαλύτερο σύστημα ελέγχου των μεταφορών που κατασκευάστηκε εκείνη τη στιγμή και το Terminal ήταν πραγματικά το πρώτο του είδους στο μέγεθος και την αποτελεσματικότητά του.
Μεγάλος Κεντρικός Σταθμός τη Νύχτα © Eric Baetscher / WikiCommons
Ωστόσο, η πολυτέλεια και το κύρος κυριάρχησαν στα πρώτα της χρόνια. Από το 1902 έως το 1967, οι επιβάτες που επιβιβάζονται στο τρένο από τη Νέα Υόρκη στο Σικάγο θα είχαν ένα κόκκινο χαλί που θα τους έτρεχε για να περπατήσουν. Τα Red Caps θα φέρουν τις αποσκευές σας στο σταθμό και τα τραπεζάκια θα σερβίρουν περίτεχνα γεύματα. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, ωστόσο, τα ταξίδια αεροπορικών ταξιδιών και αυτοκινητοδρόμων αυξήθηκαν, ενώ τα πολυτελή ταξίδια με τρένο μειώθηκαν και ο σταθμός Grand Central Terminal έγινε κατά κύριο λόγο σιδηροδρομικός σταθμός. Σιγά σιγά αλλά σίγουρα η πολυτέλεια έσβησε και το Grand Central έγινε σταδιακά το κέντρο μετακίνησης που είναι γνωστό ως σήμερα.
