Η Ινδία είναι μια χώρα εσωτερι κών εθνοτήτων και εξωτικών πολιτισμών που συχνά μπερδεύουν και μάλιστα σοκ και εκείνους από έξω από τη χώρα. Κάθε έθιμο και παράδοση στην Ινδία συνδέεται με αιώνες ιστορίας και ορίζεται από μια φιλοσοφική κοσμοθεωρία που είναι μοναδική για τη χώρα. Πράγματι, τα έθιμα μπορεί να ποικίλουν πολύ και να έρχονται σε αντίθεση όταν διασχίζουν το ένα κράτος στο άλλο, καθιστώντας τη χώρα μια αγκυροβόλιά της εξωτικής και ιδιοσυγκρασιακής. Εδώ είναι μερικά από τα πιο μοναδικά και διακριτικά πολιτισμούς, τα έθιμα και τις παραδόσεις της Ινδίας που μόνο οι ντόπιοι μπορούν να καταλάβουν.
Κάρβα Χάουθ
Αυτό το μοναδικό έθιμο που είναι κοινό στα βόρεια τμήματα της Ινδίας παρατηρείται τον μήνα Οκτώβριο μόνο από παντρεμένες γυναίκες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας του Karva Chauth, οι παντρεμένες ινδουϊκές γυναίκες γρήγορα από το πρωί μέχρι το ηλιοβασίλεμα χωρίς να αγγίζουν πάρα πολύ μια σταγόνα νερού. Σύμφωνα με την παράδοση, ο γρήγορος όρος λέγεται ότι εγγυάται την ασφάλεια και τη μακροζωία των συζύγων τους και την προστατεύει από το κακό. Μία από τις μοναδικές πτυχές αυτού του φεστιβάλ είναι το παραδοσιακό τελετουργικό με το οποίο οι γυναίκες σπάνε τη φασαρία τους. Σύμφωνα με το έθιμο, οι γυναίκες δεν μπορούν να δουν τους συζύγους τους μέχρι να σπάσουν το γρήγορο και να το κάνουν μόνο αφού κοιτάξουν το φεγγάρι με ένα κόσκινο και στη συνέχεια κοιτάζουν το πρόσωπο του συζύγου τους με το ίδιο κόσκινο.
Μια παντρεμένη ινδουιστική γυναίκα κοιτάζοντας το φεγγάρι μέσα από ένα κόσκινο στο Karva Chauth © Pranav Bhasin / Wiki Commons
Theemithi
Εκτελείται μια εβδομάδα πριν από το Deepavali (Diwali) στο μήνα Ταμίλ της Aipasi, το Theemithi είναι ένα από τα πιο δύσκολα τελετουργικά στην κουλτούρα των Ταμίλ. Για να πιστοποιήσουν την αφοσίωσή τους και την πίστη τους στο Θεό, δεκάδες πιστούς κυριολεκτικά «περπατούν» μέσα από ένα τέντωμα καύσης άνθρακα με γυμνά πόδια. Λέγεται ότι αν η πίστη του ατόμου είναι ισχυρή, δεν θα υποστούν εγκαύματα. Ενώ ήταν αρχικά έθιμο στο Ταμίλ Ναντού, έχει εξαπλωθεί σε αρκετές χώρες με προ-αποικιακή και αποικιακή Ταμίλ διασπορά όπως η Σρι Λάνκα, ο Μαυρίκιος, η Ρεϊνιόν και ακόμη και η Σιγκαπούρη. Ενώ επιτρέπεται μόνο στους ενήλικες να συμμετάσχουν, είναι κοινή πρακτική για τους ενήλικες να μεταφέρουν τα παιδιά τους στους ώμους τους, ενώ διασχίζουν την έκταση καύσης άνθρακα.
Η τελετουργία του Thimithi προέρχεται από το Ταμίλ Ναντού, αλλά ασκείται επίσης σε αρκετές χώρες όπως η Σρι Λάνκα © Aidan Jones / Wiki Commons
Μάουτ Πονγκάλ
Ενώ το δημοφιλές και πιο αμφιλεγόμενο τελετουργικό που συνδέεται με αυτό το φεστιβάλ είναι το Jallikattu ή τακτοποίηση ταύρου, δεν είναι το μόνο. Το Maatu Pongal γιορτάζεται την τρίτη μέρα του Pongal, το ταμίλ φεστιβάλ συγκομιδής και τον ήλιο και περιλαμβάνει την προσευχή στην αγελάδα (Maadu / Maatu) ως θεότητα. Την ημέρα αυτή, οι οικογένειες των Ταμίλ σερβίρουν πρώτα τα τρόφιμα αγελάδων πριν φάνε και φέρνουν αδέσποτα αγελάδες στα σπίτια τους για να ευλογούν την κατοικία τους.
Οι άνθρωποι του Ταμίλ γιορτάζουν το Pongal με ένα γλυκό πιάτο γνωστό ως Sakkara Pongal και καταδικάζουν τους θεούς με τη σίτιση και την προσευχή τους στις αγελάδες © Balaganapathy / Wiki Commons
Lathmar Holi
Αυτή η παράδοση, η οποία είναι δημοφιλής σε ορισμένα μέρη του ινδικού κράτους του Uttar Pradesh, παρατηρείται κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ της Holi και περιλαμβάνει τις παντρεμένες γυναίκες της κοινότητας Hindu κυριολεκτικά ξυλοδαρμό τους συζύγους τους με ένα μακρύ και παχύ ραβδί! Το όνομα της παράδοσης προέρχεται από τις λέξεις Hindi λέσχη σημαία έννοια, και mar σημαίνουν να νικήσει. Γιορτάζεται πρωτίστως στις πόλεις Nandgoan και Barsana, η ιστορία πίσω από αυτό το τελετουργικό είναι ότι την ημέρα της Holi, ένας παιχνιδιάρικος Λόρδος Krishna προσπάθησε να επισκεφθεί την Radha στο χωριό Barsana, αλλά εκδιώχθηκε με βέργες από gopis ή οι γυναίκες της πόλης.
Έγγαμες γυναίκες και άνδρες που λαμβάνουν μέρος στη τελετή του Lathmar Holi στο Barsana, Uttar Pradesh © Narender9 / Wiki Commons
Γκουνγκχάτ (Βέιλ)
Όσον αφορά τους οπαδούς των δυτικών εθίμων και παραδόσεων, το Ghunghat είναι ένα από τα πιο μπερδεμένα έθιμα στην Ινδία. Ενώ ο Ghunghat αναφέρεται απλά σε ένα πέπλο προσώπου που φοριέται από ινδουιστές, είναι διαφορετικό από την ισλαμική παράδοση του burqa. Συνδέεται με την παράδοση του διακανονισμένου γάμου στις κοινότητες των ινδουιστών, όπου η νύφη υποτίθεται ότι κρατάει το πρόσωπό της καλυμμένο από τον σύζυγο ανά πάσα στιγμή πριν από το γάμο, τόσο πολύ ώστε σε ορισμένες συντηρητικές κοινωνίες ο σύζυγος δεν γνωρίζει καν ο σύζυγός του μοιάζει με την πρώτη νύχτα της ζωής τους! Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ολόκληρο το γάμο, από το να γίνει ο αγώνας, φροντίζεται από τις οικογένειες της νύφης και του γαμπρού. Ενώ η πρακτική έχει γίνει επιεικής τα τελευταία χρόνια, συνεχίζεται σε ορισμένες παραδοσιακές οικογένειες.
Naga Sanyasis του Kumbh Mela
Σε συνδυασμό με την καθαρότερη μορφή ασκητισμού, η ναυάγια της Βόρειας Ινδίας είναι μια κοινότητα αγίων και sadhus που εγκαταλείπουν τον υλικό κόσμο για μια ζωή ανάμεσα στη φύση και την αφοσίωση στον Θεό. Μια naga sanyasi δεν έχει απλώς οικογενειακούς δεσμούς, αλλά δεν εμφανίζονται καν στον εξωτερικό κόσμο σε καμία περίπτωση εκτός από το φεστιβάλ Kumbh Mela, όπου φτάνουν σε ορδές. Η πιο εντυπωσιακή πλευρά της ναυάγιας είναι η έλλειψη ενδυμάτων, με τους περισσότερους να γυμνάζονται γυμνοί στους δρόμους κατά τη διάρκεια του Kumbh melas.
Naga Sanyasis του Kumbh ανήκουν σε μια αρχαία μοναστική παράδοση γνωστή ως Dashanami Sanyasi © Biswarup Ganguly / Wiki Commons
Digambar Jains
Μια άλλη ομάδα ασκητών που είναι γνωστή για την περιφρόνησή τους για ρούχα είναι οι Ζαμπάμπαρ Τζίνς. Η φιλοσοφία του Ζαμπαμπάρ Ζαϊνισμός, μια θρησκεία ξεχωριστή από τον Ινδουισμό, αλλά και από την Ινδία, είναι η απόλυτη απόδραση του υλικού κόσμου και ό, τι σχετίζεται με αυτό. Η λέξη Digambar σημαίνει «εκείνους που είναι επιστρωμένοι στον ουρανό» και θεωρούν τον ίδιο τον ουρανό να είναι τα ρούχα τους και έτσι να εγκαταλείψουν τα κανονικά ρούχα. Αποτελούν το πιο ορθόδοξο τμήμα του Jains, ενώ ο άλλος είναι οι Swethambar Jains, οι οποίοι πάντοτε ντυμένοι με λευκό (που προέρχεται από τη λέξη Sweth, που σημαίνει λευκό στο σανσκριτικό).
Σημείωσε ο Digambar Jain saint Tarun Sagar Maharaj (κέντρο) σε εκδήλωση για τον Mahatma Gandhi © Patni PP Pvt. Ltd./Wiki Commons
Saraswati Puja
Το φεστιβάλ Saraswati Puja του Ναβαράτρι είναι μια μέρα που γιορτάζεται στη Νότια Ινδία προς τιμήν της θεάς της γνώσης και των τεχνών Saraswati. Ωστόσο, αυτό που είναι μοναδικό σήμερα είναι ότι ακόμα και αν γιορτάζει τη γνώση, οι άνθρωποι, ιδιαίτερα τα παιδιά και οι μαθητές, δεν επιτρέπεται να ανοίγουν κανένα βιβλίο ούτε να διαβάζουν ακόμη και μία λέξη! Ενώ αυτή η παράδοση ακολουθείται μόνο σε ορισμένες περιοχές της Νότιας Ινδίας, η ιδέα πίσω από αυτή είναι ότι με την ευκαιρία του Saraswati Puja, όλα τα βιβλία και η γνώση υποτίθεται ότι προσφέρονται στη θεά και προσευχήθηκαν.
